مدرسه علمیه فاطمیه شیراز

معنی «باب الحوائج» منسوب به ائمه اطهار (ع) به این معنا نیست که هرکس متوسل به این بزرگواران شود، حتما مشکلش برطرف خواهد شد، بلکه باب المراد بودن یا باب الحوائج بودن تاثیر و برکاتی است که از توجه ما به سیره زندگی اهل بیت (ع) بدست می آید، درواقع حرکت ما در این مسیر باعث جلب نگاه محبت آمیز خداوند به ما و زندگی ماست.

مهمترین مولفه «باب الحوائج» بودن، توجه به منش زندگی ائمه اطهار (ع) است، بیان کرد: امروز موضوع جود و کرم اهل بیت (ع) یکسویه به نظر می رسد، جلب کرامت امامان معصوم (ع) صرفا به دعا و توسل نیست، بلکه مهمترین آن حرکت در جریان زندگی آن بزرگواران است. پیش از این، آن کسانی که در دوره امامت حضرت جواد الائمه (ع) می زیستند، سیره زندگی ایشان را درک کردند و به آن جامه عمل پوشاندند. امروز هم ما می توانیم با قدم گذاشتن در مسیر زندگی این امام رئوف (ع) برکت را در زندگی هایمان جاری کنیم.

اینکه امام رضا (ع) می فرمایند حضرت جواد الائمه (ع) اهل جود و بخشش است، بدین تعبیر باید برداشت کرد که ایشان نسبت به مردم دلسوز بودند. همچنین امام زمان (عج) در نامه ای به آیت الله ابوالحسن اصفهانی فرمودند: «ابوالحسن، اطرافت را خلوت کن، یک جا ساکن و در دسترس مردم باش و مشکلات مردم را برطرف کن، آن وقت است که ما شما را راهنمایی و کمک خواهیم کرد.» درواقع بزرگترین صفتی که امامان معصوم (ع) از ما می پسندند همین دلسوزی نسبت به یکدیگر است و تا جایی که می توانیم به همدیگر یاری برسانیم.

باید دانست که یاری کردن ائمه اطهار (ع) نسبت به ما مشروط به یاری دادن ما به مردم است، اگر ما هم همانند امام جواد (ع) در زندگی قدم برداریم و در مسیر عملی و رفتاری اهل بیت (ع) پیش رویم، به حتم مورد نظر این بزرگواران خواهیم بود.

خانواده کوچکترین و از جهاتی مهمترین بخش هر جامعه است که در صورتی که در مسیر صحیح تربیتی حرکت کند، آثار و برکاتش شامل حال همه جامعه می شود و اگر خدای نکرده در مسیر نادرست باشد آثار مخرب آن شامل حال همه جامعه خواهد شد.

 مطالعه تاریخ زندگی فاطمه زهرا سلام الله علیها به عنوان یک انسان کامل و الگوی زن مسلمان - با وجود حیات کوتاهشان - درسهای فراوانی برای خانواده های ما به ویژه بانوان محترم دارد و جامعه ما همیشه نیاز مبرمی به شنیدن و یادآوری آنها داشته و دارد.

 هنگامی که در زمینه رفتارشناسی حضرت زهرا سلام الله علیها با معیار نکات “خانوادگی” مطالعه می کنیم، مطالب موجود در منابع حداقل در چهار سطح قابل بررسی و مطالعه است:
رفتار با پدر، رفتار با همسر، رفتار با فرزندان، و رفتار با بستگان و خویشان نسبی و سببی.
از آنجا که پرداختن به تمام این بخشها و ذکر روایات و شواهد تاریخی آن در حد یک مقاله نیست، ناچار موضوع رفتار با همسر و به تعبیر دیگر «همسرداری فاطمی» را محور قرار داده و به سراغ منابع تاریخی می رویم. امید است که این نوشته کوتاه برای خوانندگان محترم به  ویژه بانوان گرامی مفید باشد.

 وصال دو خورشید در آسمان نبوی
بانوی بزرگ اسلام بنا بر فرمایش کلینی و مشهور علمای شیعه (1) در سال پنجم هجری در مکه مکرمه به دنیا آمد. عقد ایشان با حضرت علی علیه السلام در سال دوم هجری بوده و چند ماه بعد - به نظر برخی محققان ده ماه بعد (2) - ازدواج کرده اند. حضرت فاطمه زهرا حدود نه سال همسر آقا امیرالمؤمنین علیهماالسلام بودند و از حضرت مولا چهار فرزند به دنیا آوردند: حسن و حسین و زینب و امّ کلثوم (3)؛ و البته طفلی هم داشتند که به شهادت رسید و به دنیا نیامد.

این مدت کوتاه و پرحادثه گزارشات چندی درباره موضوع مورد توجه ما وجود دارد که بازخوانی آن می تواند جالب و مفید باشد. ما در چند محور گزارشات تاریخی را ذکر می کنیم.

 اظهار محبت و احترام به همسر
از نقلهای تاریخی روشن می شود که این اصل مهم در زندگی آن بزرگواران مورد توجه بوده است. صرف محبت و احترام قلبی برای تداوم گرمی و نشاط خانواده کافی نیست بلکه بیان خوبی ها و کمالات همسر تاثیر شایسته ای دارد. فاطمه زهرا علیهاالسلام به گونه های مختلف به بیان محبت و احترام نسبت به همسرش می پرداخت. از جمله در محضر پدرش، حضرت علی علیه السلام را بهترین یاور و بهترین همسر می خواند. (4)

 اطاعت از همسر
هنگامی که حادثه تلخ سقیفه اتفاق افتاد، سران حکومت جدید برای دلجویی و شاید جلب نظر افکار عمومی مسلمانان تصمیم گرفتند از حضرت زهرا علیهاالسلام دلجویی کرده و با رفتن به ملاقات ایشان فضا را تلطیف نمایند اما حضرت صدیقه کبری علیهاالسلام برای ابراز خشم و ناراحتی خود از آنها اجازه ملاقات نمی دادند تا اینکه آنها به حضرت امیر علیه السلام متوسل شده و خواستند تا فاطمه زهرا علیهاالسلام را راضی کنند. امام علیه السلام بدون اینکه فشاری به همسرشان بیاورند قضیه را مطرح کردند؛ تعبیر دختر گرامی رسول خدا صلی الله علیه و آله این است که: « البیت بیتک و الحرة زوجتک افعل ما تشاء» منزل منزل شما و من همسرتان هستم هر کار مایل هستید انجام دهید. (5) 
پرهیز از ناراحت کردن همسر
در گزارشات تاریخی آمده است که حضرت علی علیه السلام فرمودند: «فاطمه هیچ گاه مرا ناراحت نکرده و از درخواستم سرپیچی نکرده است» و البته این مطلب متقابل بوده است چرا که امام علیه السلام در ادامه می فرمایند: «من هم هیچ گاه او را خشمگین نکرده و به کاری وادار نکردم.» (6) لذا برخی از نقلها که گزارش موردی اختلاف میان آنها است که با پادرمیانی رسول خدا صلی الله علیه و آله مشکل حل شده است علاوه بر ضعف سند با نقلهای دیگر از جمله موردی که آوردیم، ناسازگار است.

 تحمل مشکلات اقتصادی
کمبود امکانات از ویژگیهای بارز تاریخ صدر اسلام و به ویژه زندگی خانواده فاطمه علیهاالسلام بود (7) حتی برخی زنان قریش به ایشان به خاطر ازدواج با مردی فقیر طعنه زدند،(8) اما در هیچ جا گلایه ای از این بابت نداشتند و بنابر برخی گزارشات با نخ ریسی برای دیگران به اقتصاد خانواده کمک هم می کردند. (9)

 در تاریخ آمده که روزی حضرت امیر به فاطمه زهرا علیهماالسلام گفتند آیا غذایی داری تا از گرسنگی در بیایم. ایشان نفی کردند و گفتند: «آنچه در منزل بوده به شما و فرزندانم دادم و خودم از غذای موجود استفاده نکردم.» امام علیه السلام گفتند: چرا به من اطلاع ندادید تا دنبال غذا بروم. حضرت علیهاالسلام گفتند: «یا ابالحسن انی لَأستحیی من الهی أن اکلف نفسک ما لاتقدر علیه» (10) ؛ ای ابالحسن! [در زبان عربی نام بردن با کنیه ادب و احترام را می رساند] من از خدای خودم خجالت می کشم که شما را به کاری که نمی توانید انجام دهید مکلف کنم. یعنی من که از وضعیت شما و شرایط جامعه با خبرم، چرا با درخواست خودم فشار بیشتری را به شما وارد آورم.

 آراستگی برای همسر
بنا به برخی گزارشات، حضرت زهرا علیهاالسلام از نوع خاصی عطر و مشک استفاده می کرده است. (11)

 غمی جاودانه از هجران یار
هر یک از این مطالب نیازمند شرح و توضیح بیشتر است که در اینجا مجالش نیست. امید است خوانندگان محترم با تامل در آن به نکات مفیدی دست یابند.
در هر حال طبیعی است که مولای متقیان علیه السلام با از دست دادن چنین همسر بزرگوار و با کمالاتی چه اندازه دچار اندوه باشند. به ویژه که شاهد ستم دیدنشان هم بودند. از همین رو بود که پس از تدفین غریبانه زهرایش با رسول خدا صلی الله علیه و آله زمزمه کرد: «امانتی که به من سپرده بودی، بازگشت و به صاحبش رسید. از این پس اندوه من جاودانه و شبهایم بیداری خواهد بود تا آن روزی که خدا برایم همنشینی با شما را در خانه ای که هستید برگزیند.» (12)

پی نوشت:
 1  - برای مطالعه: موسوعة التاریخ الاسلامی1/346؛ معروف در تاریخ اهل سنت، ولادت آن حضرت پنج سال پیش از بعثت رسول خدا صلی الله علیه و آله است.
2  - همان2/99. نویسنده احتمال می دهد که این فاصله به جهت رسیدن ایشان به بلوغ شرایط مناسب جسمی بوده است.
3  - درباره اینکه حضرت امّ کلثوم شخصیت مستقلی است و یا اینکه کنیه حضرت زینب علیهاالسلام است بحثی وجود دارد ولی به اعتقاد اکثر تاریخ پژوهان ایشان فرزند کوچکتر خانواده امیر المومنین علیه السلام بودند و حق هم همین نظر است.
4  - بحارالانوار43/117.
5 - بحارالانوار28/303. مصادر متعددی با ا ندک اختلافی این قضیه را گزارش کردند که ذکر آنها و توجه به اختلافات میان گزارشها در این مجال نمی گنجد.
6  -مناقب خوارزمی/353- کشف الغمه1/373
7  - مسند احمد1/104- طبقات ابن سعد8/25.
8  - ارشاد مفید1/36.
9  -امالی صدوق329- مناقب خوارزمی268.
10  -بحارالانوار37/103 منبع اصلی حدیث کشف الغمة اربلی است.
11  - امالی طوسی41.
12  - نهج البلاغه خطبه202.
منبع : tebyan.net

با تقویت تفکر مثبت در جوانان می توان صفات نیک و پسندیده را در وجود آن ها ایجاد کرد. آن گاه با فضاسازی مناسب و به وجود آوردن بسترهای لازم، آن ها را به تکرار رفتارهای مثبت متمایل کرده و آن رفتارها را به صورت عادات پایدار در وجود آنان درآورد. بخشی از اندیشه های مثبت در کلام امام جعفر صادق (ع) عبارتند از:
1) دیدار دوستان و تقویت حس همیاری:
آن حضرت نیکی به دوستان و دیدار آنان را برترین عبادت برشمرده و فرمود: «به چیزی همانند گام برداشتن در راه نیکی به برادران دینی و دیدار آن ها عبادت نشده است.» ( تحف العقول، ص 302)
2) انس با خدا:
چه زیباست که جوانان پاک همیشه خدا را بهترین انیس خود بدانند و در سختی ها او را همدم و پناهگاه خویش برگزینند. آن حضرت فرمودند: «[انسان های با ایمان] با خدا انس گرفته اند و از آنچه که مال اندوزان و دنیا پرستان به آن انس گرفته اند، در هراسند.» (تحف العقول، ص 301) آری آنان از نعمت های خداوندی بهره می برند، اما به آن ها دل نمی دهند. آنان دلبسته خدا بوده و با یاد او آرام می شوند.
3) پایداری در راه هدف:
استقامت در راه ایمان و عقیده از عوامل توفیق و پیروزی است. یک جوان آن گاه به آرزوهای مشروع و دلخواه دست می یابد که پشتکار و استقامت داشته باشد. مهمترین آرزوی هر جوان، رسیدن به سعادت حقیقی و قرب پروردگار - که جلوه تمام کمالات، زیبائی ها و خوبی هاست - می باشد. پیشوای صادق شیعیان فرمود: «اگر شیعیان ما در راه حق استقامت ورزند، فرشتگان با آنان دست می دهند. ابرهای رحمت بر آن ها سایه می افکند. مانند روز می درخشند، از زمین و آسمان روزی می خورند و آنچه از خدا بخواهند، به آن ها عطا می کند.»( تحف العقول، ص 302)
4) دستگیری از افتادگان:
معلی بن خنیس می گوید: «امام صادق (ع) در شبی بارانی از خانه به سوی ظله بنی ساعده رفت. به دنبال او رفتم، گویی چیزی از دست او بر زمین افتاد. حضرت گفت: به نام خدا، خداوندا آن را به ما بازگردان. به نزدیک رفته سلام کردم. فرمود: معلی تو هستی؟ عرض کردم! آری فدایت شوم! فرمود: با دست خود زمین را جست وجو کن، هر چه یافتی آن را به من بازگردان.
معلی می گوید: نان های زیادی روی زمین افتاده بود. یکی یکی، دوتا دوتا پیدا می کردم و به آن حضرت می دادم. کیسه ای پر از نان همراه آن حضرت بود و از سنگینی آن را به زحمت حمل می کرد. عرض کردم: اجازه دهید آن را من بیاورم؟ فرمود: من از تو شایسته ترم، ولی با من بیا. به ظله بنی ساعده رسیدیم. گروهی را دیدم که در خواب بودند. آن حضرت یک یا دو قرص نان را در زیر سر آنان می گذاشت. توزیع نان به آخرین نفر که تمام شد، بازگشتیم. عرض کردم: فدایت شوم! آیا این ها شیعه هستند. فرمود: اگر شیعه بودند حتی در نمک طعام نیز با آنان مواسات و از خود گذشتگی می کردم.» (تفسیر عیاشی، ج 2، ص 107)
5) توجه به غذا:
یک جوان مسلمان همچنان که به سلامت روح خود می اندیشد، در پرورش جسم نیز کوشا است. از راه تغذیه صحیح و ورزش، جسم خود را تقویت می کند و از راه های مختلف نشاط خویش را به دست می آورد، اما در عین حال به حلال و حرام بودن غذایی که می خورد توجه کامل دارد و آثار مخرب غذای حرام و غیر مشروع را در وجودش در نظر دارد. امام صادق (ع) می فرماید: «شیعیان ما مارماهی نمی خورند … و شراب و مسکرات نمی نوشند.»( تحف العقول، ص 303)
6) نیک رفتاری با اهل معصیت:
در اصلاح اعمال نادرست و ناپسند دیگران و کسانی که به نوعی مرتکب گناه می شوند، باید شیوه ای کارآمد در پیش گرفت و ترس و یأس آنان را در پیوستن به ردیف خوبان از میان برداشت و با نیک رفتاری و امید دادن، روحیه شکست خورده آنان را تقویت نموده و بازسازی کرد.
امام صادق (ع) فرمودند: « در مورد همکیشان گنهکار خود جز خوبی و نیکی چیزی نگو و از خداوند توفیق هدایت آنان را بخواهید.» (تحف العقول، ص 302)
7) در اندیشه شغل حلال:
عبدالاعلی بن اعین در یک روز تابستانی بسیار گرم در یکی از کوچه های مدینه امام صادق (ع) را ملاقات کرده و به آن بزرگوار عرضه داشت: «فدایت شوم! با این مقام و منزلت و رتبه ای که نزد خداوند دارید و خویشاوندی که با پیامبر برای شماست، باز هم برای دنیای خویش تلاش می کنید و در چنین روز گرمی خود را در فشار و سختی قرار می دهید؟! امام در پاسخ فرمود: ای عبدالاعلی! جهت یافتن روزی و درآمد حلال بیرون آمده ام تا از افرادی همانند تو بی نیاز شوم.» (کافی، ج 5، ص 74)
8) برنامه ریزی صحیح در زندگی:
امام صادق (ع) می فرمود: «خدا می داند که می توانم به بهترین صورت نان گندم خانواده ام را تهیه کنم، اما دوست دارم خداوند مرا در حال برنامه ریزی صحیح زندگی ببیند.»( کافی، ج 5، ص 74)
در روایات وارده از ائمه معصومین بویژه امام باقر و امام صادق علیهما السلام اینگونه نکات به وفور مشاهده می شود که ایشان در برخورد با اصحاب و شاگردان خویش که غالبا جوانان مستعد شیعه بوده اند، سعی در تبیین راه درست زندگی و توصیه به اصلاح رفتاری آن ها داشته اند که بهترین دلیل بر توجه خاص ایشان به نسل آینده ساز جوان می باشد.

منبع:khabaronline.ir

هرچقدر که معشوق عظیم‌تر باشد، آن عشق نیز ارزشش بیشتر می‌شود. معشوق حقیقی، حق‌تعالی است و عشق به حق، چقدر عالی و متعالی است و کسی که به حق عشق می‌ورزد، به مظاهر حقیقت نیز عشق می‌ورزد و عشق او پایدار است.

عشق ، اوج مهربانی و محبت
     معمولاً از آدمی که خیلی مهربان است، انتظار خشم نداریم و این طبیعی است، اما خشم نیز از خصلت‌های انسان است. انسان، محبت دارد و مهربان است و مهربانی او از هر موجودی بیشتر است. البته که در عالم می‌شود آثار مهربانی را دید، اما اگر بخواهیم مهربانی را ارزیابی کنیم، چه موجودی می‌تواند به اندازه انسان از خود مهربانی عرضه کند؟ انسان موجودی است که هم مهربانی را بهتر از دیگران می‌فهمد و هم بیشتر نشان می‌دهد. بنابراین هیچ موجودی به اندازه انسان نمی‌تواند از خود مهربانی نشان دهد. مهربانی، محبت است و اینها یک حقیقت هستند، اما اوج مهربانی و اوج محبت، عشق است که عشق خالی از مهربانی نیست و اوج محبت محسوب می‌شود. عشق نیز در انسان است و نه در دیگر موجودات. حیوانات شاید به فرزندان خود محبت داشته باشند، اما عشق برای انسان است. بنابراین انسان هم عاشق است و هم مهربانی دارد. عشق و مهربانی نیز برای عقل هستند، چون با عقل آن را می‌فهمیم. ارزش عشق نیز به اندازه ارزش معشوق است. به بنده بگویید به چه کسی عشق می‌ورزید تا بگویم عشق شما چقدر ارزش دارد.

بالاتر از عشق ورزیدن به حق نداریم
     در قرآن می‌فرماید: «وَالَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ»، در حقیقت بالاتر از عشق ورزیدن به حق تعالی نداریم. کسی هم که به پول عشق دارد، ارزشش به همان اندازه است، اما هرچقدر که معشوق عظیم‌تر باشد، آن عشق نیز ارزشش بیشتر می‌شود. معشوق حقیقی، حق‌تعالی است و عشق به حق، چقدر عالی و متعالی است و کسی که به حق عشق می‌ورزد، به مظاهر حقیقت نیز عشق می‌ورزد و عشق او پایدار است. عشق و محبت از خصائص انسان است، اما انسان به همان اندازه که از این خصلت برخوردار است، عاشقانه سخن می‌گوید و عشق می‌ورزد و مهربانی می‌کند، خشم هم دارد.

     البته نه اینکه خشم خوب باشد، اما شاید در یک مواردی هم بد نباشد. اگر انسان با امر ناملایم رو به‌رو شود، خشمگین می‌شود که ناملایم نیز اقسامی دارد. یک وقت آن ناملایم، ملایم با طبع و منافعش نیست و یک وقت نیز با عقلش ناملایم است. اما خشم عقلانی که در مواردی که چیزی بر خلاف عقل انسان به انسان تحمیل می‌شود، ممدوح است و این را نمی‌توان گفت که بد است بلکه خوب است. این دو صفت خشم و محبت از ویژگی‌های انسان است و در همه موجودات نیز هست اما چرا هست؟ چون در خود حقیقت خداوند این دو خصلت وجود دارد که فرمود «أَشَدُّ الْمُعَاقِبِینَ فِی مَوْضِعِ النَّکَالِ وَ النَّقِمَهِ» و «اَرْحَمُ الرّاحِمینَ فی مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَالرَّحْمَهِ»، از مهربانی خدا هیچ مهربانی بالاتر نیست و رحمتی از محبت حق‌تعالی بیشتر وجود ندارد، اما همین رحمت مطلق در یک مواردی نیز اشد المعاقبین است. چون خداوند این دو صفت را دارد، انسانی که مخلوق خدا و مظهر صفات جمال و جلال حق است نیز اینها را دارد.

عقل ضعیف و غلبه احساسات
     تمام معارف در این کلمه است که خداوند اشد المعاقبین و ارحم الراحمین است. اما این موضع کجاست و چه کسی موضع را تشخیص می‌دهد؟ خود خدا که خالق است می‌داند که چه جایی موضع عقاب و رحمت است و در این حرفی نیست. اما در مورد انسان مسئله از چه قرار است و او در چه جایی باید مهر بورزد و در کجا باید خشمگین شود؟ شناخت این موضع در انسان مشکل است. اما راه شناختن موضع غضب و مورد رحمت، عقل است اما انسان باید عقلش را بالا ببرد که مبادا مشوب و گرفتار احساسات شود. یک وقت عقل ضعیف است و احساسات بر عقل غلبه می‌کند و خطا زیاد می‌شود.

    هیچ چیزی برای انسان ضروری‌تر از فرهنگ نیست و انسان مظهر فرهنگ است و فرهنگ با انسان به وجود می‌آید. اگر انسان در این عالم نبود، از فرهنگ و تمدن سخن به میان نمی‌آمد. بنابراین فرهنگ بشری و تمدن بشری، وقتی معنا دارد که انسان وجود داشته باشد که یک مرحله است. اما اگر انسان در عالم نبود هستی هم خاموش بود. صدا از زبان انسان به گوش می‌رسد و اگر انسان نبود صدای هستی از کجا در می‌آید و چه گوشی آن را می‌شنید؟ زبان انسان، زبان هستی و گوش انسان، این ندا را می‌شنود. ممکن است اشکال کنید که حیوانات نیز هستند، اما صدای وجود را نمی‌شنوند و اگر بشنوند، نمی‌فهمند. اما انسان این صدا را می‌شنود و با زبان وجود سخن می‌گوید. مسئله وجود در زبان انسان مطرح می‌شود و وقتی وجود مطرح شد، به فرهنگ می‌رسیم.

جهان انسان شد و انسان جهان
     زبان انسان، زبان وجود است و صدای هستی را منعکس می‌کند و تنها موجودی که به روی جهان منفتح و گشوده است، انسان است. یک کوه به روی جهان گشوده نیست، چون جهان را نمی‌فهمد. دریا نیز موج می‌زند، اما به روی جهان گشوده نیست. اما بدن انسان در عین اینکه کوچک است با اندیشه به روی عالم گشوده است.

     اما اینکه انسان به روی جهان گشوده است به چه معناست؟ وقتی که می‌اندیشید، به جهان می‌اندیشید و قدرت اندیشه هم بسیار زیاد است و وقتی که می‌اندیشید، یعنی آن را در درون اندیشه می‌آورید و این یعنی، جهان در درون شما قرار گرفته است. «جهان انسان شد و انسان جهان، از این پاکیزه‌تر نبود بیان». انسان با این بدن کوچک، همه جهان و همه نظام و معقولات و محسوسات آن را در اندیشه خود می‌آورد و بنابراین، جهان در انسان می‌آید.

منبع:iqna.ir/fa

فتنه های مقدمه ظهور:
حدود ۴۰ سال است که شاهد فراهم شدن مقدمات ظهور امام زمان هستیم.

امروزشاهد فتنه های فراگیر مثل بیماری کرونا هستیم. امیدواریم همه این حوادث مقدمه ساز ظهور امام زمان باشد. خیلی خوب است از بالا نگاه کنیم و تحلیل نسبت به این حوادث داشته باشیم. اگر این حادثه و بیماری فراگیر یکی از مقدمات فرج باشد چه تحلیلی باید داشت. و لنبلونکم بشیء … در روایات آمده اصل این آیه در آخرالزمان و قبل از قیام رخ می دهد. ابتلائاتی که خوف و مشکلات اقتصادی و مرگ و میر به وجود می آورد. و بشرالصابرین. کسانی که منتظر ظهور هستند.

فلسفه بلایای پیش از ظهور
چرا باید این بلایا قبل ازظهور فراگیرشود؟

از فلسفه های مهم این است که بشر متوجه ضرورت مدیریت ولی خدا در جهان شود. آمادگی پذیرش ولی خدا را پیدا کنند. خدای متعال قتل یک مظلوم هم برایش مهم است. و اذا المؤوده سئلت. در قیامت انسان ها را نگه می دارد و این سؤال مطرح می شود.

ما از این همه فجایع نسبت به یمن و یا افراطی های هند نسبت به مسلمانان راحت می گذریم نه خدای متعال.

بلاها جانشین عدم معرفت بشر به ضرورت ولایت ولی الله

درک ضرورت ولایت ولی الله الاعظم برای بسیاری  از مردم آسان نیست مگر اینکه با این مشکلات متوجه شوند.

مؤمنین با دیدن محرومیت ها و جهل بشر متوجه ضرورت امام زمان می شوند. ولی عموم مردم به سادگی به این ضرورت نمی رسند. لذا با بلاهای فراگیر متوجه این ضرورت می شوند.

ماباید به این ضرورت خیلی کمتر از این بلاها پی ببریم. اگر ما از نشر معرفت کم بگذاریم این بلاها جایش را پر می کند. فلسفه بلا این است که انسان ها بفهمند مدیریت جهان با این افراد فاسد ممکن نیست.

تعلیم و تفکر راه های جلوگیری از بلاهای آخرالزمان

اگر این یک نبرد بیولوژیک باشد از نظام سلطه مردم بیشتر می فهمند این بیماری دست ساخته بشراست از ظالمانی که می خواهند حکومت خود را ادامه دهند.

با فهم این فلسفه می توانیم راه های جلوگیری از بلا ها را فرابگیریم. گاهی با توسل گاهی با تعلیمی که موجب تفکر است این حاصل می شود.

حفظ مؤمنین دربلایای آخرالزمان

فتنه های آخرالزمان عمرکوتاهی دارد وزود افراد ظالم را رسوا می کند.

حتی در مورد تعداد کشته های آخرالزمان داریم که مؤمنان و منتظران باقی می مانند. یعنی خدا منتظران را به صورت خاص  حفظ می کند. بهترین مژده را مقام معظم رهبری دادند که این بلا هم می گذرد.

منبع:eheyat.com