مدرسه علمیه فاطمیه شیراز

از خدا بخواهید لذت عبادت و نماز شب را به شما بچشاند، آن وقت دیگر لازم نیست که ساعت کوک کنید. ما که ساعت کوک می کنیم مریض هستیم، مگر خروس ساعت کوک می کند؟!

کم ز خرو سی مباش، مشت پری بیش نیست

از سر شب تا سحر ذکر خدا می کند

اگر شما می خواهید با خدا دوست شوید، نماز شب بخوانید. حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) فرمو ده اند: خداوند متعال حضرت ابراهیم(علیه السلام) را به دوستی نگرفت مگر به خاطر اطعام و نماز خواندن او در شب، در حالی که مردم خواب بودند. اگر خواب بودی و خروسی صدا کرد و بیدار شدی به خروس فحش مده، می دانی چه می گوید؟ می گوید:«أذکُروالله یا غافلون»؛ ای غافل ها بلند شوید و به یاد خدا باشید.

دانی که چه گویدت خروس سحری

یعنی که شبی گذشت و تو بی خبری

منبع:سخنان وحکایات علماوبزرگان

مروری کوتاه بر زندگینامه استاد سبزواری

حسین آقا ممتحنی یا حمید سبزواری که با عنوان شاعر انقلاب شناخته می‌شد، در سال 1304 در نیشابور دیده به جهان گشود و قبل از رفتن به مدرسه، قرآن را در خانه و نزد مادرش آموخت. وی هر چند که می خواست نخستین اشعارش را در تهران منتشر کند اما آنها را با همکاری کتابفروشی خسروی سبزوار منتشر کرد.

سبزواری چهارده ساله بود که شعر سرود و در جوانی به هر حزب و گروهی که فکر می کرد حامل حقیقت یا حامی محرومانند سری می زد اما به سرعت درمی یافت که همه آنها سرابی بیش نیستند.

این شاعر که به عبارتی شناسنامه زمان مند انقلاب است، همه وقایع تاریخی را درشعر خود منعکس کرده است.

نظرات مقام معظم رهبری درباره شعر استاد سبزواری

سخنان مقام معظم رهبری در مورد حمید سبزواری که در ابتدای کتاب “سرود درد” یکی از کتاب های شعر مرحوم استاد سبزواری چاپ شده است:

«انتشار آثار شاعر انقلابی و مخلص جناب آقای حمید سبزواری بی شک گامی در جهت غنی سازی گنجینه ی ادبیات انقلاب و عرضه ی آن به مشتاقان و هنرشناسان است. شعر در دوران انقلاب باید بخش برجسته ای از اصیل ترین و صادقانه ترین شعر همه دوران تاریخ ایران به شمار آید . شعر فارسی هرچند در عمر هزار و دویست ساله خود و در مقاطع گوناگون به والایی و تعالی شایسته ای نائل شده و نقطه های درخشانی که در ادبیات جهان می درخشند پدید آورده ، لیکن هرگز به طور کامل از آمیختگی به انگیزه های غیر صمیمی و پیرایه های ناشایسته برای شعر و هنر ، کاملاً مبرا نبوده است و همین است که شعر فارسی را با وجود شاعران و شعرهایی که جز به صفا و حقیقت ناظرنبوده اند و البته تعداد چنین شاعران و شعرهایی نسبت به حجم شعر فارسی چندان زیاد نیست از صورت مجموعه ای پاکیزه و بی غلّ و غش خارج ساخته و در آن فصول ناخوشایند و حتی تأسف انگیزی پدید آورده است.

شعر دوران انقلاب در میان همه ی مقاطع تاریخ طولانی ، این ویژگی را دارد که تقریباً یکدست و کامل در جهت آرمانها و هدف های والا و سخنگوی احساسات و افکار و جهت گیری های ملتی است که شاعر ، از دل آن برخاسته و بدان وابسته است.شعر دوران انقلاب ، شعر زر و زور نیست . شعر احساسات سطحی و فردی و متوجه به آرزوها و امیال حقیر بشری نیست . زبان یک ملت و شرح حال یک امت است.انعکاسی از روح بزرگ جامعه ای است که یکپارچه در جهت هدفها و آرمانهای الهی و انسانی گام برداشته و فداکاری کرده است.شعر هدفدار و سازنده ی مردمی است. شعر دربارها و میخانه ها و عشرتکده‌ها نیست. شعر صحنه ی عظیم جهاد و سیاست و انقلاب و جهان نگری است. شعر خدایی.

شاعر گرامی ما آقای حمید سبزواری از پیشکسوتان و پیشروان این راه است. زبان فاخر ، در شعر حمید ، با مضمون انقلابی و مکتبی ، آمیزه ای مطلوب و ارزنده پدید آورده و مجموعه شعر او در دیوان معاصر فارسی ، فصل رغبت انگیز و شایسته ای گشوده است.

اینجانب از شاعر ارجمند به خاطر ارائه این مجموعه ی باارزش شعری ، به ادبیات مضبوط معاصر ، صمیمانه تشکر می کنم و توفیق روز افزون ایشان را مسئلت می نمایم.» منبع:سایتyjc.ir

روحشان شاد ویادشان گرامی

ماه رمضان در هر سالى، قطعه‏ اى از بهشت است که خدا در جهنم سوزان دنیاى مادّىِ ما، آن را وارد مى‏کند و به ما فرصت مى‏دهد که در این ماه، خود را بر سر سفره الهى وارد بهشت کنیم. بعضی همان سی روز را وارد بهشت می شوند ٬ بعضی به برکت آن سی روز همه سال را ٬ بعضی همه عمر را ٬ بعضی هم از کنار آن غافل عبور می کنند. 

مقام معظم رهبری(مدظله)

یک سال دیگر ازعمر ما گذشت . شما جوانان، رو به پیری وما پیران،رو به مرگ پیش می رویم. دراین یک سال تحصیلی، شما به حدود تحصیلات و اندوخته های علمی خود واقفید، می دانید چقدر تحصیل کرده و تا چه اندازه پایه های علمی خود را بالابرده اید؛ لیکن راجع به تهذیب اخلاق ، تحصیل آداب شرعیه، معارف الهیه وتزکیه نفس چه کردید وچه قدم مثبتی برداشتید؟ هیچ به فکرتهذیب واصلاح خود بودید و در جهت این زمینه برنامه ای داشتید؟
حوزه های علمیه ، همزمان با فرا گرفتن مسائل علمی ، به تعلیم وتعلم مسائل اخلاقی و علوم معنوی نیازمند است؛راهنمای اخلاق و مربی و قوای روحانی و مجالس پند و موعظه لازم دارد. برنامه های اخلاقی و اصلاحی، کلاس تربیت وتهذیب ، آموختن معارف الهیه که مقصد اصلی بعثت انبیاء علیهم السلام می باشد، باید در حوزه ها رایج و رسمی باشد.
خوب است فقهای عظام و مدرسین عالی مقام که مورد توجه جامعه علمیه می باشند، در خلال درس و بحث به تربیت و تهذیب افراد همت گمارند و به مسائل معنوی و اخلاقی بیشتر بپردازند. محصلین حوزه ها نیز لازم است در کسب ملکات فاضله و تهذیب نفس کوشش کرده، به وظایف مهم و مسوؤلیت های خطیری که بر دوش آنان است، اهمیت دهند.
اگر در حوزه ها به وظایف خود عمل نکنید و در صدد تهذیب خود نباشید و فقط دنبال فرا گرفتن چند اصطلاح بوده مسائل اصولی و فقهی را درست کنید، در آتیه خدای نخواسته برای اسلام و جامعه اسلامی مضر خواهید بود ممکن است، العیاذ بالله، موجب انحراف و گمراهی مردم شوید. اگر به سبب اعمال و کردار و رفتار ناروای شما یک نفر گمراه شده از اسلام برگردد، مرتکب اعظم کبایر می باشید و مشکل است توبه شما قبول گردد، چنان که اگر یک نفر هدایت یابد، به حسب روایت «بهتر است از آنچه آفتاب بر آن می تابد» مسوؤلیت شما خیلی سنگین است. وظایف شما غیر از وظایف عامه مردم می باشد.
مردم ارتکاب بسیاری از امور مباحه را از شما انتظار ندارند؛ چه رسد به اعمال پست نامشروع که اگر خدای نخواسته از شما سر بزند، مردم را نسبت به اسلام  و جامع روحانیت بدبین می سازد، درد این جاست اگر مردم از شما عملی که بر خلاف انتظار است مشاهده کنند، از دین منحرف می شوند، از روحانیت برمی گردند؛ نه از فرد. ای کاش از فرد بر می گشتند و به یک فرد بدبین می شدند.
عوام وجاهل اگر معصیتی مرتکب شود، فقط خود را بدبخت کرده، بر خویشتن ضرر وارد ساخته است؛لیکن اگر عالِمی منحرف شود و به عمل زشتی دست زند، عالَمی را منحرف کرده، بر اسلام و علمای اسلام زیان وارد ساخته است. این که در روایت آمده که اهل جهنم از بوی تعفن عالِمی که به علم خود عمل نکرده، متأذی می شوند، برای همین است که در دنیا بین عالِم و جاهل در نفع و ضرر به اسلام و جامعه اسلامی فرق بسیار وجود دارد. اگر عالِمی منحرف شد، ممکن است امتی را منحرف ساخته به عفونت بکشد و اگر عالِمی مهذب باشد، اخلاق و آداب اسلامی را رعایت نماید، جامعه را مهذب و هدایت می کند.
                                                             حضرت امام خمینی قدس سره ، جهاد اکبر،ص 18

اسرا در چنگال دژخیمان خود سرود آزادی­ اند و احرار جهان آنان را زمزمه می­کنند .
                                                                                                                           حضرت امام خمینی ( ره )
زندگی نامه :
حجت الاسلام سيد علي اکبر ابوترابي، در سال 1318 ش در شهر قم به دنيا آمد و پس از اخذ دپيلم، با تشويق پدر، وارد حوزه علميه مشهد شد. با آغاز نهضت اسلامي مردم ايران به رهبري امام خميني، وارد عرصه مبارزات سياسي گرديد و در هجوم عوامل رژيم ستمشاهي به مدرسه فيضيه قم، مورد ضرب و شتم مأمورانِ شاه قرار گرفت. در پي تبعيد حضرت امام به نجف، حجت الاسلام ابوترابي به حضور امام شتافت و در درس خارج فقه و اصول آن حضرت حاضر گشت. وي پس از شش سال اقامت در نجف، هنگامي که قصد داشت اعلاميه‏ هاي امام را به ايران بياورد در مرز خسروي دستگير و پس از شکنجه‏ هاي متعدد، به زندان منتقل شد. ايشان با افرادي همچون شهيد رجايي، آيت‏ اللَّه خامنه ‏اي، آيت‏ اللَّه بهشتي، سيد علي اندرزگو و… فعاليت نزديک و همکاري زيادي داشت و در پيروزي انقلاب اسلامي تلاش فراواني از خود نشان داد. با آغاز جنگ تحميلي، به همراه شهيد دکتر چمران در ستاد جنگ‏هاي نامنظم به سازماندهي نيروهاي مردمي پرداخت تا اين که در 26 آذر 59 در يکي از مأموريت‏هاي شناسايي به اسارت دشمن بعثي در آمد و به مدت ده سال، اميدبخش اسيران در بند رژيم عراق بود. سرانجام حجت الاسلام سيدعلي اکبر ابوترابي، اين عالم نستوه، مجاهد دوران ستم‏شاهي و نماينده ولي‏ فقيه در ستاد امور آزادگان و نماينده مردم تهران در مجلس شوراي اسلامي در دوره چهارم و پنجم، در روز 12 خرداد 1379 ش برابر با 27 صفر 1421 ق در اثر سانحه رانندگي در راه زيارت امام رضا(علیه السلام) به همراه پدر ارجمندشان آيت ‏اللَّه حاج سيدعباس ابوترابي به لقاءاللَّه پيوست. پيکر اين دو مرد متقي در روز شهادت امام رضا(علیه السلام) در صحن آزادي حرم مطهر به خاک سپرده شد. شادی روح مطهرشان صلوات