یکی از مهمترین ملزومات پژوهش، #اخلاق_پژوهشگری است و #نقدپذیری در راس این اخلاق جای دارد.
مرحوم این شعبه حرّانی در تحف العقول روایتی نورانی از امام حسین (ع) نقل کرده که بسیار قابل تامل است.
امام (ع) در آن روزگار سخنی بر زبان مبارکش آورده است که تا امروز در حوزه آزاداندیشی در جامعه انسانی، احدی از آن برتر و پرمغزتر بر زبان نیاورده است.
معنا و مضمون روایت این است: خردمند کسی است که خود منتقد خویشتن است و نخستین کسی که به دیدگاه های او انتقاد می کند خود او است. او همواره این احتمال را می دهد که یافته هایش نقدپذیرند و اگر در جهان هیچ کس نباشد که او را نقد کند، خود به این مهم قیام می کند و دیدگاه هایش را محک می زند و ارزیابی می کند.
امروزه می گویند باید به دیگران اجازه بدهید اظهار نظر کنند و حق انتقاد را برای آنها محفوظ بدارید.
اما #امام_حسین (ع) قرنها پیش، از این مرحله جلوتر رفته و فرموده است نه تنها به دیگران اجازه بدهید شما را نقد کنند بلکه خود نیز دیدگاه های خود را نیز به نقد بکشید.
آخرین نظرات