دانستنی‌های‌پژوهشی شماره 1⃣
انواع و مصادیق سرقت علمی
الف.خودسرقتی علمی
این اصطلاح که از آن با عنوان «دستبرد به خود» یا «سرقت علمی از خود» نیز یاد می‌شود #به‌این‌معنی‌است‌که فرد اثر منتشرشدهٔ خود را در قالبی جدید، با عنوانی جدید بدون داشتن حرفی نو و همچنین بدون استناد و اذعان مناسب، منتشر سازد و خود را از امتیاز انتشار یک اثر جدید،بهره‌مند کند.
گاهی فرد داده‌های حاصل از یک پژوهش را در پژوهش‌های مختلف به کار می‌برد و نتایج پژوهش را برای ثبت آثار بیشتر و پرکردن رزومه به کار می‌برد.
در این صورت تخلفی از نوع کم‌فروشی علمی با عنوان نشر پراکنده‌نگاری رخ می‌دهد که می‌توان آن را یکی از انواع دستبرد به خود محسوب کرد،چراکه گویا فرد از اثر خود سوءاستفاده کرده است.
دانستنی‌های‌پژوهشی شماره 2⃣
ادامه‌مصادیق‌سرقت‌علمی
ب.کپی برداری و نقل قول
این مورد،حداقل تحت سه حالت ممکن است،رخ دهد:
نقل‌قول مستقیم؛
نقل‌قول غیرمستقیم،؛
نقل‌قول مکرر.
نقل‌قول مستقیم:
زمانی است که فرد به صورت مستقیم، آثار دیگران را رونویسی کند بدون اینکه به این نکته توجه داشته باشد که در هنگام نقل‌قول مستقیم، لازم است علاوه بر ذکر استناد که جزء اصلی است
از علامت گیومه «» نیز استفاده نماید.
نقل‌قول غیرمستقیم:
مربوط به وقتی است که فرد از نوشته‌های دیگران،استفاده می‌کند اما ایده و مطالب دیگران را با کلمات خود بیان می‌کند و در واقع،مضمون نقل می‌شود.
در چنین شرایطی،استناد باید ذکر شود و با توجیه اینکه رونویسی انجام نشده، نمی‌توان از ذکر استناد چشم پوشید.
بازنویسی کردن(یعنی نوشتن مطلب و ایدهٔ دیگران با کلمات خود)
و خلاصه‌نویسی(کوتاه کردن مطلب و ایدهٔ دیگران با کلمات نویسنده) #نیز مشمول استناد است و در صورت استناد ندادن، سرقت علمی محسوب می‌شود.
نقل‌قول مکرر:
به زمانی برمی‌گردد که فرد تصور می‌کند چون استناد می‌دهد،می‌تواند هر میزان که می‌خواهد از نوشته‌های دیگران کپی‌برداری کند.
گرچه در جایی صحبت از مقدار استفاده از آثار دیگران نشده‌است اما واضح است که نمی‌توان مطالب یک مقاله را ولو با ذکر استناد به کرّات نقل کرد و مدعی بود که اثر جدیدی خلق شده است.
آخرین نظرات