مدرسه علمیه فاطمیه شیراز

امام رضا(علیه السلام) در فلسفه و دلائل وجوب روزه می فر ماید:

همانا مردم مأمور به روزه شدند تا بشناسند درد و ناگواری های گرسنگی وتشنگی را وآنگاه استدلال کنند بر  سختیهای گرسنگی و تشنگی و فقر آخرت،(که پیامبر صلی الله علیه وآله در خطبه شعبانیه می فرمود: واذکروا بجوعکم وعطشکم جوع یوم القیامۀ وعطشۀ،یاد آورید از گرسنگی وتشنگی روزه داریتان گرسنگی ها وتشنگی های روز قیامت را،که این یاد آوری انسان را به فکر می اندازد که  سعی کند جد وجهد بیشتری در کسب رضای خداوند وکمک به مخلوق ضعیفش بنماید وآنان را از امکانات مادی وغیر مادی خویش بهره مند سازد).(آنگاه امام علیه السلام خصوصیات صائم را این چنین توصیف می فرماید) و هر آینه روزه دار باید(به پیشگاه خداوند)بنده ای خاشع وذلیل و دارای استکانت و وقار باشد،(وخود وعمل خویش را) مأجور و مثاب دانسته،(وبداند که اعمال و زحماتش) به حساب می آید،(ونادیده گرفته نمی شود) ودر همه حال به آنچه  که انجام می دهد از عبادات عارف باشد، وبر آنچه که از گرسنگی وتشنگی به او می رسد صبر کند، ودرآن هنگام با امساک از شهوات(وپیروی نکرد ن از نفس اماره بسوء) مستوجب ثواب فراوانی می شود،(وخداوند اجر وثواب عبادت روزه داریش را به او مرحمت خواهد فرمود) واین اوصاف حمیده(که برای صائم ذکر شد) واعظ خوبی برای روزه داران در دنیا خواهد شد،(که اثرات وضعی این اوصاف کاملاَ در چهره و اعمال و رفتار آنان مشهود خواهد گشت) و رائض و راغب است بر روزه داران براداء آنچه مکلف به آنند  وراهنمای خوبی برای آنان  است در عقبی، وآنان باید بشناسند شدت و اهمیت مشکلات فقرا و بیچارگان را که  رحمت آورند بر فقراء و مساکین در دنیا، سپس اداء نمایند حقوق آنان را که خداوند در اموالشان مقرر فرموده است.(یعنی اینطور نباشد که خود بخورند وبپو شند ود یگران گرسنه باشند).(وسائل الشیعه،ج7،ص4.)