براي شهادت امام باقر(ع) جامه مشکي پوشيدن خوب است، عزاداري خوب است، گريه کردن خوب است و ثواب دارد اما ما بايد به اصل فرمايش حضرت عمل کنيم. فرمود: خودتان را، چه در مسائل فردي، چه در مسائل جمعي بر قرآن عرضه کنيد و با قرآن بسنجيد. اين از آن وصاياي برجسته وجود مبارک امام باقر(ع) است. ما بايد در دوران کنوني اين فکر را زنده نگه داريم. امام صادق(ع) اولين شخصيتي بود که اين فکر و روش را احيا کرد. به دستور امام صادق(ع) آن اتاق مخصوص امام باقر(ع) را هر شب با چراغ روشن مي کردند. امام صادق(ع) تا زماني که شهيد شد نگذاشت آن اتاق تاريک بماند. اين يک نماد است وگرنه اتاقي که در آن کسي نيست؛ چه روشن، چه تاريک؛ چه اثري دارد؟! امام(ع) در واقع مي فرمايد اين فکر بايد هميشه روشن باشد. خانه اي را که در آن وجود مبارک امام باقر(ع) بود، تا من زنده ام، بايد روشن نگه دارم.
يعني اين فکر را، اين طرح را، اين رهنمود را، اين ارائه طريق را هميشه زنده نگه داريد. امام باقر(ع) به وجود مبارک امام صادق(ع) دستور داد و فرمود: اُوقِف لِي مِن مالِي کَذا و کَذا(۱)؛ از مال من فلان مبلغ را برگير و وقف بکن. براي اينکه براي من به مدت ۱۰ سال در منا روضه خواني و عزاداري کنند. فرمود: مردم (شيعه و سني) از راه هاي دور در منا جمع مي شوند. در مکه هر کس مشغول اعمال خودش و به فکر رفتن به عرفات و مشعر و مناست؛ آن دلهره اي که دارد، او را آرام نمي گذارد. اما وقتي که اين دلهره و اضطراب رفع شد و حجاج آمدند به عرفات و مشعر و منا و رمي جمره و حلق کردند و از لباس احرام به در آمدند، به فراغتي مي رسند. فرمود: ۱۰ سال در منا براي من ندبه کنند. اين نه براي آن است که اينها جمع بشوند آنجا و اشک بريزند! خب بسياري از آنها غيرشيعه بودند. شيعه در آنجا مثل الان در اقليت بود. فرمود: آن سخنران مي رود، مي گويد: امام باقر(ع) درباره فلان آيه چنين فرمود، درباره فلان حديث چنين فرمود، درباره فلان مطلب کلامي چنين فرمود، درباره فلان مطلب فقهي چنين فرمود. نام مرا در منا زنده نگه داريد. خب، ما نيز که شيعيان آنهاييم بايد اين نام و اين مرام را حفظ کنيم.
منبع:۱ - الکافي/ ج ۵ / ص ۱۱ ۷
آخرین نظرات