از جمله وصایایی که پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله به امیر المؤمنین علیه السلام فرمودند : …والخَامِسَةُ بذالُکَ مَالَکَ وَ دَمَکَ دُونَ دِینِکَ . ( کافی جلد 8 ، ص 79.)
ببین این بیان چه قدر عظمت دارد! مال و جانت را در راه دین خود نثار کن! اگر حفظ دین مستلزم این است که مالت را صرف کنی ، بکن! جانت را بدهی ، بده ! حفظ دین هم دو جور می شود معنا کرد ؛ یکی حفظ دین شخص خودتان؛ یعنی ایمانتان و عملتان. چنانچه برای حفظ ایمان خود لازم است مال یا جانتان را بدهید، بدهید! ممکن است این جور معنا کرد که البته موارد تقیّه و اضطرار و این حرف ها احکام خودش را دارد. یک معنای دیگری که احتمال زیادی ست مُراد باشد – یا هردو با هم منافاتی ندارد – این است که ، برای دین خود –یعنی اسلام- و حفظ اسلام ، جانت را بده!نقطه مقابل این است که انسان دینش را وسیله ای قرار دهد برای کسب مال یا برای کسب جاه.این چیز بسیار زشتی ست! با توجه به اینکه همه چیز را باید برای دین داد، انسان دین را ، تظاهر به دین را و یا رها کردن دین را وسیله ای قرار بدهد . برای این که به مالی برسد کسی از ایمان خود دست بکشد یا از وظیفه شرعی خود دست بردارد ، برای اینکه به جایی برسد ، این واقعاً زشت است ! چنین عملی پست است! و این را می شود از این معنا و از این بیان والای پیغمبر اکرم ( صلی الله علیه و آله) استفاده کرد.
منبع:[ شرح حدیث از مقام معظم رهبری امام خامنه ای (مدظلّه العالی ) در مقدمه درس خارج 1392 . ]
آخرین نظرات